เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง

เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง

เครื่องปั้นดินเผา คือ ภาชนะชุดแรกๆของมนุษย์นั้นคือการนำดินมาขึ้นเป็นรูปภาชนะต่างๆแล้วนำไปตากแห้ง เครื่องปั้นดนเผามีความผูกพันกับการดำรงชีวิของมุษย์มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ เพราะมนุษย์ได้ใช้สอยในชีวิตประจำวันบรรจุอาหารและสิ่งของฉะนั้นจึงได้มีการปรดิษฐ์คิดค้นและปรับปรุงเทคโนโลยีต่างๆอยู่ตลอดเวลา
เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง ภาชนะเครื่องปั้นดินเผาที่ผลิตในตำบลบ้านเชียง อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี
เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง การค้นพบโบราณวัตถุที่มีความสำคัญทางโบราณคดีและก่อนประวัติศาสตร์ในบรเวณหมู่บ้านบ้านเชียงนั้น เริ่มต้นประาณเมื่อพ.ศ.2500 เมื่อราษฎรชาวบ้านเชียงคนสังเกตเห็นและมีความสนใจเศษภาชนะดินเผาที่มีลวดลายเขียนสีแดงที่มักพบเสมอเมื่อมีการขุดพื้นดินในบริเวณหมู่บ้านจึงได้นำไปเก็บรักษาไว้ที่โรงเรียนประชาบาลประจำหมู่บ้านและจัดแสดงให้ผู้คนสนใจได้เข้าชม

พ.ศ.2509 นายสตีเฟน ยัง นักศึกษาวิชาสังคมศสาสตร์ จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด สหรัฐอเมริกา ได้เดินทางมาศึกษาเรื่องราวของวิถีชีวิติชาวบ้านเชียงจึงได้พบเห็นเศษภาชนะดินเผาเขยนสีกระจายเกลือนอยู่ทั่วไปตามผิวดินของหมู่บ้าน จึงได้เก็บไปให้ ศาสตราจารย์ชิน อยู่ดี ผู้เชี่ยวชาญโบราณคดีสมัยก่อนประวัติศาสตร์ประจำกองโบราณคดีกรมศิลปากร
ศึกษาวิเคราะห์และได้ลความเห็นว่าเป็นเศษภาชนะดินเผาสมัยก่อนประวัติศาสตร์ยุคหินใหม่
ใน พ.ศ. 2510 กองโบราณคดี กรมศิลปากร จึงดำเนินการขุดค้นทางโราณคดีบ้านเชียงอย่างจริงจัและส่งโบราณวัตถุไปหาอายุด้วยวิธีเทอร์โมลูมิเนสเซนส์(c-14) ทีมมหาวิทยาลัยเพนซินเวเนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา พบว่าโบราณวัตถุเหล่านั้นมีอายุ ประมาณ 2,600ปีมาแล้ว

เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง แบ่งออกเป็น3สมัยดังนี้
1. เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียงสมัยตอนต้น (อายุราวประมาณ5,600-3,000ปี)
เป็นภาชนะดินเผาสีดำ ตกแต่งด้วยลายขูดขีดและลายเชือกทาบ รูปทรงมักเป็นหม้อก้นกลม ปากผายกว้างเชิงสูง มีทั้งชนดปลายสอบเข้าและผายออก
2. เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียงสมัยกลาง (อายุราวประมาณ3,000-2,300ปี)
ภาชนะส่วนใหญ่มีเนื้อดินสีขาว ไหลาลู่ลำตัวกลมและหักเป็นสัน ก้นภาชนะทั้งกลมและแหลมมักไม่มีการตกแต่งลวดลาย แต่บางชิ้นมีการตกแต่งด้วยลายขูดขีดและเขียนลวดลายสีแดงที่บริเวณไหล่ของภาชนะ
3.เครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียงสมัยปลาย (อายุราวประมาณ 2,300-1,800ปี)
รูปทรงของภาชนะมทั้งชนิดก้นกลมและชนิด มีเชิงสูงปลายผาย ขอบปากมีสัน มีการตกแต่งด้วยการเขียนลวดลายสีแดงสีที่ใช้เขียนเรียกว่า "สีดินเทศ" ลวดลาย ที่เขียนส่วนใหญ่เป็นลายเรขาคณิต ลายสี่เหลี่ยม ลายวงกลม ลายขด ลายก้นหอย

จากการวิเคราะห์วิถีชีวิตและสภาพความเป็นอยู่ของคนสมัยก่อนประวัติศาสตร์บ้านเชียงโดยนักวิชาการพบว่า คนบ้านเชียงสมัยนั้นได้เลือกที่จะตั้งหมู่บ้านในพื้นที่เนินสูงปานกลางใกล้จุดที่ทางน้ำธรรมชาติสองสายมาบรรจบกันและมีพื้นที่ราบลุ่มผืนใหญ่รอบๆมีการปลูกข้าวและเลี้ยงสัตว์กัน
เครื่องปั้นดินเผาก็เป็นโบราณวัตถุที่สำคัญที่สามารถศึกษาเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ในสมัยก่อนทางด้านเทคโนโลยีและยังสามารถรู้วิถีชีวิตของคนสมัยก่อนประวัติศาสตร์อีกด้วย

อ้างอิง https://www.baanchiang.com/15506681/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87
         http://www.lukhamhan.ac.th/course/blog/4584
         https://www.nectec.or.th/schoolnet/library/create-web/10000/history/10000-568/pic1.jpg